Дубайтахо

Азизи ман саломе доду бигзашт,
Ду барг аз эхтироме доду бигзашт.
Ба душам рехт бори гуссаашро,
Ки ишкамро давоме доду бигзашт.

Сухан ширест аз пистони шоир,
Наку накше зи ангуштони шоир.
Асири ишки он гулсатрхоям,
Ки худ парвардаи дастони шоир.

Дили ман ганчдони ганчи ишк аст,
Гили ман хушпазири ранчи ишк аст.
Хамин сират дар ин сахрои сурат
Навопардозу нозуксанчи ишк аст.

Мухаббат ифтихори ошикон аст,
Чу оташ дермиру даргирон аст.
Набошад хар саро машъалфурузон,
Мисоли ганч зеби ганчдон аст.

Суоли ишк

Ту дигар барои калбам гули нанг мефурушй,
Чу дукони ман шикаста, ба чй ранг мефурушй?

Бинишинам андар ин рах ба гами рухи чу себат,
Дили худ ба санг баста, ки битарсам аз фиребат.

Зи чй кас жавоб гирам, ки суоли ишк дорам?
Вараки чакомаамро ба суроги кй биёрам?

Дили соддабовари ман ба кадат намоз дорад,
Ту ижозаташ бифармо, ки ба вакти худ гузорад.

Шаби торики вужудам ба фуруги ту шиносам,
Ки туро шинос будан шуда кору ихтисосам.

Оинаи хеч
Пайи маъно рафтам,
Харфхо яхзадаанд,
Вожахо беруханд,
Чашми ман суи хакикат жорист,
Лек овози гуле пайдо нест,
То паёме бирасонад зи шукуфтан ба нафас,
Тар шавад хилкати ишк.
Осмон меояд
ба суроги ирфон,
Ба замине, ки халоик дар он жо
бизанад хаймаи ишк.
Пайи маъно рафтам
дар суроги дили худ.
То дар оинаи хеч акси хуршед вазад.
Бод хокистари ман
бурд бар Дажлаи ирфон бисупурд,
Ман чу Мансур кунун
озими хечистонам.

Дар ойина

Дорам ниёзи пайкараи мох дидане,
Овои ишк аз дари дилхо шунидане.
Ойина дар баробари симои худ нихам,
Шояд бурун биёварад аз хеш чун мане.
Тобон шихоби ашкро бинам зи дасти хачр,
Оё бувад, ки пушад ин истора домане?
Ман оби нур бастаам дар хорзори шаб,
Аз пайки шодиёнаву аз атри гулшане.
Чун мавж дар сахифаи дил мекашад калам,
Дасти мухаббатофари махтоби рушане.
Рах меравам ба куштани сархайли гуссахо,
Ё Раб, ту хамрахам бикун зури Тахамтане.

Тазод
Зиндагй худ даври тахсил аст,
Мебиёмузанд дарси зистро
Толибони рохчу дар хар нафас.
Толибони навкадам,
Аммо басе рах карда тай
Дар хиёбонхои арзу Коинот.
Тахсилу таътил бо хам дар тазод,
Пас зи тахсили хаёт,
Пас зи дарси дар танури худшиносй сухтан,
Пас зи дарси машъали уммедро афрухтан,
Рузи таътил мерасад,
Таътиле, ки нест тахсил пас аз он,
Таътиле, ки марг меномандашон.

Эй нонавиштахо

Дар ман шино кунед,
Эй нохудо маро,
Эй нонавиштахо,
Ман бо шумо ба океани тасвир меравам,
Ман бо шумо сафар кунам
то бахрхои ранг,
Наздик мекунад маро
анфоси сабзатон
бар бешахои нур,
Балки ба кучахои истеъдод мебарад.

Пажвокхои ман,
Эй нонавиштахо,
Хар як садоятон
набзи садокате
бар калби рузхост,
Хар китъаи вужуди ман
лабрез бо хаёхуи шумост.
Ин дастхо вагарна бекоранд,
В-ин чашмхо хавсалаи дидан
надоранд.

Шумо коикхои манед,
Дар холати шино,
Ва аксхои фарёдед,
Ки инъикосатонро мепоям,
Биёед ба коргохи калам,
Дохил шавед
ба зарфи калимахо.

Хавзи гули ёс

Ман ба хар кучаи
ин шахри азим
ба хавас гардидам.
Чашмхо ойинабанд аз дидор,
Дастхо кофияи дасте гарм.
Дилрабое ба дилам
номи нигохаш бинавишт,
Ва хаёлам
ба хиёбони садокат мебурд,
Ин дилам гармии маъно хис кард.
Хастиям вакт
ба пархои кабутар бисупурд.
Хама жо миллати хуршед
ба лутфе саршор
бизанад харф ба хам,
Дил бихохад ба радифи
алафу долу дарахтон,
ба радифи хама ажзои табиат
хамаро гуш кунам.
Сухани нур ба шоми кари
хар сонияи халк
зарур!
Ман дар оинаи шахр
руи чиркини худамро дидам.
Боядо шуст ба собуни мухаббат
худро
ва ба шампуни тамаддун
хастии зиндагиро,
то бируяд гияхи нур ба симои башар.
Ман давоми сухани ахли ниёям
шояд,
ки забони торих
бинамояд такрор.
Дар дилам мавж занад
хисси ба хуршед расидан доим.
Хар сахар завки шукуфтан
зи дарунам
бинамояд харакат.
Гуиё жониби ман
Ёрманде зи Худо меояд.
Бинишинам сари хони ирфон,
лугати зиндагиву
хандасаи рози нажот омузам.
Ман ба хар одами ин шахр
салом овардам,
Ки дили жумла шавад
покиза аз барги «алайк».
Дустй, хамдилй
аз пиллаи ночорй ба берун ояд.
Чун таби барг нигах медоранд
оташи хавсала дар кураи сурх.
Чй хуб, ар калби кафомонда
ба як кукеро
ба хиёбони кушоиш бибарем,
то ки тумори саодат гирад.
Ман надонам, чй касам,
Бал чй кас будани ман нест мухим,
Он мухим аст, ки дар
ханжараи ойина равган бишавам,
Шеър гунжад ба гулуи тасвир.
Шахр жои хамагон,
Лек дар лаб хамаро
барги табассум набувад,
Иддае чиркинанд.
Иддае дигар: ру гарчй сиёх,
Аз дарун лек мусаффо
чун Билоли ориф.
Ман аз он меболам,
ки дар ин шахри ниёгон
зи фазову нами эхсос
нафас мегирам.
ва ба хар шарёнам
журъату хавсалаи масъудист.
Роххо печопеч,
Дар гулуи хар руз
устухони хайрат
вомондаст.
Лек мепиндорам,
ки пас аз тай шудани
фосила дар жодаи сабз,
кукхо
дар дили ман во бишаванд.
Пеш о, дуст,
тамошои тароват биравем,
Ки ба хавзи гули ёс афтодам.