ДУ БАРГ ЛАҲЗА

Дилам ту ром кардай ба рўи нуронй,
Ҳар он чи аз дилам гузашт, нек медонй.

Дар ин қиёми дай фақат муҳаббати ёр аст,
Ки ҳадя мекунад маро фурўғи тўлонй.

Супурдаам ҳаётро ба дасти як дилбар,
Ки медиҳад барои ман анори иймонй.

Чй суд аз ишқ, агар ба рўи коғазе монад?
Биёвар ин сафар ба ман муҳаббати жонй.

Бимон, ки бўса гирад аз лабони ту шеърам,
Агар ки дафъае ту аз эмайл мехонй.

Биё, ду барг лаҳзаро ба ишқ бояд шуст,
В-агарна жумла пушти вақт мешавад фонй.