Имшаб

Имшаб саманди ишкро инъоми ман кунед,
Пайрохахои печ-печ ин шом тай кунам.
Бар каф биёварам гуле аз боги орзу,
Наврузи хеш дар махи сармои дай кунам.

Имшаб хаёли хомро дар оташ афканед,
К-он пухтаву расидаву кони гухар шавад.
Нанг ояд аз кашокаши нафси ду оламе,
Бояд, ки шуълаи шужоат бештар шавад.

Имшаб, ки хоби зиндагй моро харом шуд,
Бедораму нигах рахи икбол мекунам.
Дархои касри ишкро бикшода бо хавас,
Рашку анои дахрро помол мекунам.

Дар иштиёк чун гадо дасти ниёзро
Бахри талоши косаи гамхо кушодаам.
Ё Раб, маро ба манзили уммед кай барй?
Шабдиз гашта лангу ман пои пиёдаам.